محبوبهای موقتی
سلام
این متن را از وبلاگ http://sorkhpoost.blogfa.com/ برداشته ام.
نوشته شده توسط یک سرخپوست
محبوبها، آدمهای سو استفادهگری هستند. نه اینکه ذاتشان خراب باشد یا شخصیت ناجوری داشته باشند. نه! چون اگر اینطور بود، هیچوقت محبوب نمیشدند. بحث اینجاست که بد عادت شدهاند. ما نامحبوبها، بد عادتشان کردهایم. نازشان را کشیدهایم. همیشه در دسترسشان بودهایم و هر کار کوفتیای که بگویی برای لبخند لعنتیشان انجام دادهایم. طوری که حس میکنند همهی این مزیتها کاملا حقشان است و حتی بگویی نگویی همیشه ناراضی هم هستند. محبوبها یک روز بدجوری زمین میخورند و این باز هم تقصیر ماست. آنها مثل بچههایی هستند که دارند کمکم قوانین زندگی را یاد میگیرند. و این ماییم که در تربیتشان نقش داشتهایم.
قرار نیست به این مطلب کلیشهای ختم شود که اگر ما هم محبوب کسی شدیم، ظرافتهای رفتار طرف مقابل را وظیفهاش ندانیم و از اینجور حرفهای بیخود. چون ما هم به محض ورود به رابطهای که محبوب باشیم، شروع به تربیت شدن میکنیم. من میخواهم بگویم دیگر دور محبوبهای رفته را خط بکشید.
به محبوبها اجازه ندهید، هرچند وقت که دلشان پوکید و یاد گذشته کردند، بهتان پیامی بدهند و دلشان که باز شد باز بروند. اگر رابطهتان عمیق بوده، محبوبها هر از چندگاهی به شما سر میزنند. شما جزوی از زندگی و خاطرات او هستید و آدم فقط تا یک محدودهای میتواند رابطههای جدید و عمیق برقرار کند. از یک سنی به بعد آدمها فقط متعلق به آدمهای گذشتهاند. آدمهای جدید نمیتوانند به عمق قدیمیها باشند. محبوبها به شما سر میزنند تا به خودشان و شما ثابت کنند، هر وقت که بیایند مجبوباند و هر وقت بروند هم محبوباند. قبول دارم، محبوبها هر کاری هم بکنی به هر حال محبوباند. اما بهشان بفهمانید حق ندارند گاه و بی گاه به شما سر بزنند. حق ندارند روایتهای شما را به هم بریزند و بروند و شما را دچار رنج مدام کنند.
فقط در یک صورت محبوبها را بپذیرید. در صورتی که به شما بفهمانند قرار است برای همیشه برگردند. آنوقت است که باید روایت جدیدی برایشان دست و پا کنید. فقط آنوقت حق دارند برگردند. محبوبها یا باید برای همیشه بروند و یا برای همیشه برگردند. اگر رفتند، همان بهتر که رفتند. زندگی زیبا و جدیدتان را بسازید. ولی اگر برگشتند برای همیشه با او بمانید. محبوبها را بیندازید توی یکی از فولدرهای همیشه یا هیچوقت. محبوبهای موقتی شما را از بین میبرند. خودشان را هم...
- ۹۴/۰۴/۳۱