و اینک، تلگرام...

سلام

دیشب داشتم توی وقت پیش آمده با لپ تاپ ور میرفتم که ببینم آیا امکان اینکه نرم افزارهای موبایل رو روی اون نصب کنم وجود داره یا نه. از همون اول هم میدونستم دنبال هیچی نیستم غیر از تلگرام و اینستا. چون به نظرم همه ی اونهای دیگه بی خودند و این دوتا شامل حال همه ی چیزهای مورد نیاز میشه.

خلاصه، با راهنمای نرم افزار پیش رفتم و تا یه گزینه ای رو کلیک کردم یهو.....

وااااااااااااااای... حجم پیامهای هیجان زده ای که برام می آمد شوکه م کرد. شبیه ادمی که افتاده توی هچل و بلد نیست ازش بیاد بیرون. دنبال دکمه ی غلط کردن میگشتم که آخرش هم پیداش نکردم.

پشت سر هم پیام. حالا از کی؟؟ از کسانی که سالهاست هیچ خبری ازم نگرفته اند! کسانی که پیامک هام رو بی جواب گذاشته اند! کسانی که بعد از تخلیه کردن چاه دلشان در روح من برای همیشه گذاشته اند و رفته اند. کسانی که...

اوووووف... حالم بد بود. بد شد. بدتر شد...

شاید کلا دو ساعت طول کشید و من توی یک ساعت اول (فکر میکنم) فقط جیغ میزدم و از تنها گروهی که باهاشون حس امنیت رو تجربه میکنم تمنای کمک میکردم.

شب سختی بود. خیلی سخت. فشار عصبی وحشتناکی رو تحمل کردم. و

+ نمیدونم که ایا بخاطر این مدت مچاله شدن روی کامپیوتر اون هم با بالاترین حد فشار عصبی بوده. یا چه دلیل دیگه ای داشته که، دچار چنان دلدرد شدیدی شدم که از کار و زندگی انداختتم. امروز باشگاه هم نتونستم برم.
یه جایی درد میکنه که بی سابقه است!! سمت راست زیر قفسه ی سینه دقیقا زیر دیافراگم و حتی توی پهلو. با هر دم و بازدم درد بسیار شدیدی رو تحمل میکنم.

اینجا کبده؟؟؟ و الان چه بلایی سرم آمده؟ :((

الان دلم میخواد فقط بگم: لعنت به شبکه های مجازی!

بعدا نوشت:

همه ی علائم نشانه ی اتفاق ناخوشایندی در کیسه ی صفرا داشت. آماده ی هر اتفاقی بودم. سونوگرافی دادم. گفتند کاملا سالم هستی. گفتم پس این درد کشنده چیه؟ گفت: "اسپاسم عضلانی بخاطر فشار شدید عصبی..."

3 تا آمپول و چند جور داروی دیگه. به امید بهبودی.

الحمدلله که چیز خطرناکی نبود.