روحیه خوب

سلام

قبلا درباره ی احساسم نسبت به جلسه ی مصاحبه نوشته بودم. اینکه از اینکه توی موقعیتی قرار بگیرم که مجبور باشم از خودم تعریف کنم و منتظر بشینم که دیگران درباره م قضاوت کنند، متنفرم!

اما...

این روزها مطلقا در این فضا قرار دارم. و حس بدی هم ندارم! چون دیدگاهم نسبت بهش عوض شده. نیازی ندارم که حتما به هر طریقی خودم رو بهشون ثابت کنم. سعی میکنم خودم باشم. و اونها اگر از خود من خوششون آمد, انتخابم کنند...

امروز اولین مصاحبه بود. اون هم توی دانشگاهی که خییییلی دلم میخواد همونجا قبول بشم. امروز یک تجربه ی جالب کردم. برای اولین بار بود که توی فضایی که باید قضاوت میشدم، به طرز بی نهایت تابلو و شدیدی آنچنان موج مثبتی از جمع اساتید گرفتم که حتی باعث خندم شده بود!!

چطور میتونم حس و حالم رو توصیف کنم وقتی دکتر نصرتی ازم پرسید:" خانم شما چطوری اینقدر روحیه ت خوبه؟"

بعد از اینکه هر کدوم از اساتید نظرشون رو درباره ی این دلیل این سوال گفتند, یک ثانیه سکوت کردم و گفتم:" چون پشتم به کسانی گرمه که هیچی توی دنیا تکونشون نمیده. این بهم آرامش و اعتماد به نفس میده..."

دوستتون دارمممممممممممممممممممممم