معجزه عشق
سلام
سمانه تنها زنی بود که حتی بیشتر از من درصد "آرتمیس" داشت.
یه دختر ِ جنگل واقعی و مطلققق...
خیلی ساله که میشناسمش و به خوبی روحیاتش رو میدونم.
از همون اوایل که از "علی" تعریف میکرد، بوی عشق مشامم رو نوازش میداد. اما... هرگز فراموش نخواهم کرد که توی دفترم نوشتم:" دلم برای سمانه میسوزه. بدجور درگیر پسره شده. و این پسر اساسی داره باهاش بازی میکنه..."
سالها گذشت و نوسان این ماجرا به شدت زیاد بود.
تا اربعین پارسال (95) که هرگز فراموش نمیکنم شدت خشمش رو. و اینکه جلوی هر ضریح فقط میشست و زااار میزد و هیچ دعایی نمیخوند. هیچ نمازی نمیخوند. هیچ زیارتی نمیخوند... و میگفت من فقط اونو میخوام و همین...
...
امشب، بله بران سمانه و علی بود...
معلومه که باور نمیکنم. در حالی که در جریان روز به روز ماجراهای چندین ساله ی اینها هستم. ولی هنوز باور نمیکنم!
هرکی هم که سمانه رو میشناسه اگه بشنوه باور نخواهد کرد. از بس این دختر در مقابل اینجور حرفها بدجور جبهه گیری میکرد...
من به معجزه ی "عشق" ایمان دارم. اما این ماجرا اصولا یه چیز دیگه ست...
عوض شدن یک آدم رو تا این حد هرگز ندیده بودم و فقط شنیده بودم.
تفاوت بین سمانه ای که سالها میشناختم و اصولا دوست سفرهام بوده و سمانه ای که الان هر روز تماس میگیره یا میاد که یه چیزی از ما بگیره یا خرید کنه، شبیه تفاوت بین دریا و کویر هست...
عاقبتشون بخیر..
و این داستان ادامه دارد...
- ۹۶/۰۳/۲۱