سلام
وسط جمع و جور کردن فایلهای کامیوتر به یه کلیپ برخورد کردم که نمیدونم چه زمانی دانلودش کرده ام. اما... حین تماشای اون چنان اشکی به چشمم نشست و چنان از ته دل آه کشیدم و چنان غصه ای خوردم و چنان دعایی کردم که...
شاید از آن میانه یکی کارگر شود...
در آستانه جام جهانی، خدایا، حسرت یه شادی عمیق رو به دلمون نزار جانِ عزیزت...
سلام
امروز از صبح دارم به این فکر میکنم که:
" بیشترین عیدی رو امروز کی میده؟"
+
آن سلطان ملت مصطفوی، آن برهان حجت نبوی، آن عامل صدیق، آن عالم تحقیق، آن میوه دل اولیاء، آن جگرگوشه انبیاء، آن ناقد علی، آن وارث نبی، آن عارف عاشق: جعفرالصادق رضی الله عنه.
چون ذکر او کرده شود از آن همه بود. نبینی که قومی که مذهب او دارند، مذهب دوازده امام دارند. یعنی یکی دوازده است و دوازده یکی
پی نوشت:
و ممنونم از تو
سلام
همیشه این جور مواقع به یه حس عجیب ِ سردرگمی دچار میشم.
اینکه، نمیدونم کدومشون رو بیشتر دوست دارم.
اینکه هِی یکی یکی میان جلوی چشمم رو دیگه نمیتونم چشمم رو ازشون بردارم... و بعد بعدی و بعدی و بعدی...
حس عجیبیه...
فقط اینو میدونم که به طرز عجیب غریبی و حدی که بی حدِ همشون رو خییییلی دوست دارم. و برخی رو بیشتر ;))
غرض اینکه، از دیشب که توی حال و هوای تولد امام هادی جانم افتاده ام، رفقا برام تبریک میفرستند که :" تولد عشقت مبارک"... و اونها میدونن حال منو برای سامرا و در سامرا و .....
حسم نسبت به امام هادی خیلی خیلی با بقیه ی امامها فرق میکنه.
اگه نبودند، کی منو میخرید؟
کی اسم مادری م رو توی مملکت و قوم غریب برام انتخاب میکرد؟
کی برام معلم خصوصی میگرفت که لایق خانوادشون بشم؟
کی من رو من میکرد؟؟
یه حالی ام هااا...
امروز فقط دعا کردم: لطفا منو بکنید همون "نرجس" ی که پسندیدیدش برای خودتون... و چه پسندیدنی....
عااااخخخخ.....
بابی انتم و امی و اهلی و مالی و اسرتی
فما احلی اسمائکم...
آخ........
سلام
امشب چندین تا پیام برام اومد که یه حدیثی رو روایت میکردند از پیامبر که:" 27 lماه رمضان را به پیامبر تبریک بگید و به هفت تا مومن تبریک بگید و حاجت بگیرید ... و این حرفا"..
بعد از هر کدوم از ارسال کننده های این پیامها میپرسیدم که:" خب!! برای چی تبریک بگیم؟" جواب های عجیبی میگرفتم. که خنده دار ترینش این بود:" چون اول تیر هست!!!!!!!!!!!!!!!"
و بعد براشون نوشتم که:
" چون در روز 27 ماه مبارک رمضان، امام حسن جانم اون اشقی اشقیا رو به درک واصل کردند. یا یک ضربه از وسط نصف شد..."
و نوشتم که:" قدیم ها مردم این شب افطاری کله پاچه میخوردند (به نشانه ی تحقیر یارو!)"
و نوشتم که:" من توی این فرهنگ بزرگ شده ام."
و نوشتم که:" ما به همین مناسبت سه شبه که داریم توی خونه جشن میگیریم و شیرینی و چیزهای خوشمزه میخوریم."
و لعن میکنیم...
الهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک
این هم هست: *
و این: *
سلام
هیچ وقت نه تونستم روضه ها و مداحی های فاطمیه رو گوش کنم. یا توی جلسه هاش شرکت کنم...
یه جورایی مثل شب سوم، برام غیر قابل تحمله. و البته اصلا اصلا شب سوم به امشب نمیرسه...
تصور پایان ظاهری اون ماجرای عاشقانه... دیوونم میکنه... چیزیه که کاملا داغونم میکنه و از حد تحملم خیلی بیشتره.
برای همین اصلا طرفش نمیرم!
صلی الله علیک یا امیرالمونین...
تسلیت عرض میکنم مولا جانم. روحی لک الفداء...
سلام
امشب به مناسبت یادآوری فاجعه ی حج سال گذشته، اونقدر زااااار زدم که حالم بد شد.
مطلقا و اصلا آتش قلبم کم اثر و اارم نشده! میسوزم و میسوزم و میسوزم...
ای خدا... من باشم و روز انتقام رو ببینم... ای خدا...
و تو چه سخت انتقام خون مظلوم رو میگیری...
سلام
امروز شهادت امام صادق بود. میخواستم به این بهانه یه نصیحت درباره ی نماز بذارم که خیییلی ذهن خودم رو مشغول کرده. کاش بتونیم بهش عمل کنیم...
سلام
فقط دارم خفه میشم...........................................
حج خونین امسال کِی تموم میشه خدااااااااااااااااااااااااااااااااا...
بعدا نوشت:
شب نمیتونستم بخوابم. نشستم یه کمی قرآن خوندم. کلی با خدا حرف زدم. یه کم گریه کردم. گفتم خدایا یه حرفی بزن من یه کمی اروم بشم. حالم واقعا جسمی و روحی بده... و قرآن رو باز کردم این آیات آمد:
اعود بالله من الشیطان الرجیم
وَ کَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْیَةٍ کاَنَتْ ظَالِمَةً وَ أَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا ءَاخَرِینَ(11)/ فَلَمَّا أَحَسُّواْ بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنهَْا یَرْکُضُونَ(12) /لَا تَرْکُضُواْ وَ ارْجِعُواْ إِلىَ مَا أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَ مَسَاکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسَْلُونَ(13)/ َ قالُواْ یَاوَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ(14)/ فَمَا زَالَت تِّلْکَ دَعْوَئهُمْ حَتىَ جَعَلْنَهُمْ حَصِیدًا خَامِدِینَ(15)/ وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنهَُمَا لَاعِبِینَ(16)/ بَلْ نَقْذِفُ بِالحَْقِّ عَلىَ الْبَاطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَ لَکُمُ الْوَیْلُ مِمَّا تَصِفُونَ(18)
ما مردم قریه هاى بسیارى که ظالم بودند را هلاک کردیم و بدنبال
آنها مردم دیگرى آفریدیم. همین که کیفر ما را احساس کردند از آن فرار کردند. فرار
نکنید و بازگردید بسوى نعمتها و سرگرمیهاى خویش و بسوى مساکن خویش، شاید از شما
پرسیده شود. گفتند: واى بر ما که ستمکار بودیم. این بود حرف همیشگی ایشان تا وقتی که مثل چوب
، خشکشان کردیم. ما آسمان و زمین و آنچه میان آنهاست را به بازى نیافریده ایم. اگر
میخواستیم ببازى بگیریم و کننده اینکار بودیم، از نزد خود میگرفتیم. ما حق را به
باطل مى افکنیم تا بر آن غلبه کند و باطل از بین برود. واى بر شما از آنچه وصف
مى کنید.
از سوره ی مبارکه ی انبیاء
سکوت کردم و خوابیدم.
+ یه چیز دیگه هم یادم آمد. این روزها در داخل مسجد الاقصی هم به شدت درگیری بود و ملت اون داخل کشته میشدند . در نبرد مستقیم تن به تن با اسرائیلی ها. رسانه ها همه حواسشون به این اتفاقات بود. یه ماجرای خیلی مهم فقط میتونست تماااااااااااااااااااااااااام چشمهای دنیا رو از این اتفاقات منحرف کنه. فقط یه اتفاق بزرگ... یه فاجعه... یه مصیبت جمعی عظیم...
با همه ی وجودم ازتون متنفرم متنفرم متنفرم متنفرم متنفرمممممممممممممممممممممم...
سلام
خب وقتی " انا لله و انا الیه راجعون" باشه، دیگه این حرف که مرگ فلانی شوکه م کرد حرف بی خودیه. اما... از این خبر غصه دار شدم زیاد.
1-آشنایی من با آقای فلسفی از زمان خیلی کودکیه. وقتی صدای نوارهای سخنرانی ایشون توی محیط خونه مون پخش میشد. این صدا برایم کلی خاطره است...
2- نوجوان بودم که با یک جمعی رفتیم خونشون. یه خونه ی کوچیک توی کوچه ی پشت ساختمان مجلس قدیم. با صفا بود و سرسبز. همه دور تا دور اتاق پذیرایی نشستند. و ایشون شروع کردند به صحبت. آنچه از این دیدار یادمه رو میگم:
* آیت الله خزعلی حافظ قرآن بودند. خاطره ای گفتند از مردی به نام "کربلایی کاظم" که شایعه شده بود مطلقا سواد نداشته و ناگهان ادعا میکنه که حافظ قرآن شده! یک گروه از سازمان تبلیغات برای فهمیدن صحت و سقم این ادعا به دیدن " کربلایی کاظم" میروند. شروع میکنند به پرسیدن. راست/ چپ/ بالا/ پایین... طرف کاملا مسلط بود به قرآن. بعد یه جور دیگه امتحان میکنند. یه کتاب قطور میدهند دست "کربلایی کاظم" و بهش میگن آقا برامون استخاره کن. او کتاب را باز میکنه و میگه این که قرآن نیست (اصلا سواد نداشت) میگن از کجا معلومه؟ میگه قرآن یه نوری داره که این کلمه ها ندارند!!. بعد نهج البلاغه میدهند دستش. میگن خب با این برامون استخاره بگیر. میگه اینم قرآن نیست. کلمهاش نور داره اما نور قرآن نیست. اینها اینجاهاش قرآنه (و ایاتی از قرآن رو که امیرالمونین در خطبه ها و نامه هاشون اشاره کردند رو نشون میده...) ( شاید این اتفاق باعث شد که بعدها من...)
* همسر امام خمینی (روح هر دوشون شاد) هم از حاضران آن جلسه بودند. گویا قرار بود آقای خزعلی هم جزو اولین گروه های باشند که بعد از سالها باز شدن مرز به کربلا می رفتند (زمان صدام لعنتی). همسر امام با یه لحن غمگینی آقای خزعلی رو قسم دادند که:" رفتید نجف زیارت امیرالمونین یه سری هم به مصطفی من بزنید. بچه م مادر نداره. قبرش سوت و کوره و گریه کردند... (هر بار رفتم زیارت امیرالمونین یاد این خاطره بودم و سلام مادر رو به پسر میرسوندم.)
3- توی ترافیک ورودی بهشت زهرا مانده بودیم برای مراسم تدفین دایی. روز 29 خرداد 88 بود. رادیو اعلام کرد آیت الله خزعلی طی نامه ای از فرزندشان اعلام برائت کرده اند. و اون نامه رو خوند. اونقدر درد و رنج و غم توی نامه هه بود که مدتهای طولانی ذهنم رو به خودش مشغول کرده بود.
روحشون شاد.
امروز یوم الهدم است؛ روزی که جنة البقیع را از سر خشم و تعصب جاهلی ویران کردند اما بفضل خدا ما بقیع را می سازیم...
این تخریب و تحریف
تاریخ، با هدف نادیده انگاشتن شأن اهل بیت علیهم السلام انجام شد و این بی توجهی و
اهانت برای جلوگیری از ذکر نام امام حسن مجتبی علیه السلام و سایر اولاد علی بن
ابی طالب از ائمه طاهرین علیهم السلام است.
اینجا حرم بوده؛گنبد و بارگاه داشته، از همان ابتداء که امام مجتبی در خانه
عقیل دفن شد، زیارتگاه شد.
امام حسین شب های جمعه به زیارت برادر می رفتند.
سلام الله علیهم اجمعین
باید مکرر بگوییم: این گنبد و بارگاه را همین حکومت کودک کُش عربستان در
هشتم شوال سال 1343هجری قمری مصادف با فروردین ماه 1305 هجری شمسی یعنی 89 سال قبل، با جسارت و وقاحت تخریب کردند.
