سلام
وقتی قرارداد رو گذاشت جلوم، اول هیچی ازش سر در نیاوردم...
شروع کردم به خوندن جداول و دسته بندی ها... باز هم نفهمیدم.
هِی عدد ها رو خوندم، هِی دست گذاشتم روی صفرها هِی سه تا سه تا جدا کردم تا بفهم... ولی باز هم نفهمیدم...
هی بالا پایین کردم... ولی گویا واقعا داشتم درست میدیدم...
برگه رو برداشتم و رفتم پیش مدیر.
عذر میخوام این چیه؟؟؟ گفت: امضا کردی؟ گفتم: نه! امضا نمیکنم! گفت: واقعا؟؟ گفتم: نمیدونم! گفتم: ولی واقعا نمیفهمم اینو...
و از حسش فهمیدم شکست رو...
صبح هم قیافش رو بعد از اون جلسه ی طولانی و شدید دیده بودم... انگار از جنگی مغلوبه برگشته...
سکوت کردم.
دیگه هیچی نگفتم.
آمدم خانه...
و حسم شبیه آدمی بود که توی خیابون یک با لبخند به صورتش تُف کرده! یا همه ی محتوای معده ش رو روش بالا آورده... یه همچین حسی.....
تنها کسی که میتونه آرامم کنی خودتی...
و چه خوب آرامم کردی...
سکوت کردم.
آرامم و عمیق...
تو هستی. میبینی. مینشنوی. و من همشون رو به خودت واگذار کرده ام... و تو عجب وعده هایی بهم دادی... به شرطی که سعی کنم....
وَ کَمْ أَهْلَکْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِن بَعْدِ نُوحٍ وَ کَفَى بِرَبِّکَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرَا بَصِیرًا
مَّن کاَنَ یُرِیدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِیهَا مَا نَشَاءُ لِمَن نُّرِیدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ یَصْلَئهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا
وَ مَنْ أَرَادَ الاَْخِرَةَ وَ سَعَى لهََا سَعْیَهَا وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَئکَ کَانَ سَعْیُهُم مَّشْکُورًا
کلاًُّ نُّمِدُّ هَؤُلَاءِ وَ هَؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّکَ وَ مَا کاَنَ عَطَاءُ رَبِّکَ محَْظُورًا
انظُرْ کَیْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلىَ بَعْضٍ وَ لَلاَْخِرَةُ أَکْبرَُ دَرَجَاتٍ وَ أَکْبرَُ تَفْضِیلًا
چه بسیار مردمى که در قرون بعد از نوح، زندگى مىکردند (و طبق همین سنت،) آنها را هلاک کردیم! و کافى است که پروردگارت از گناهان بندگانش آگاه، و نسبت به آن بیناست. (17)
آن کس که (تنها) زندگى زودگذر (دنیا) را مىطلبد، آن مقدار از آن را که بخواهیم- و به هر کس اراده کنیم- مىدهیم سپس دوزخ را براى او قرار خواهیم داد، که در آتش سوزانش مىسوزد در حالى که نکوهیده و رانده (درگاه خدا) است. (18)
و آن کس که سراى آخرت را بطلبد، و براى آن سعى و کوشش کند- در حالى که ایمان داشته باشد- سعى و تلاش او، (از سوى خدا) پاداش داده خواهد شد. (19)
هر یک از این دو گروه را از عطاى پروردگارت، بهره و کمک مىدهیم و عطاى پروردگارت هرگز (از کسى) منع نشده است. (20)
ببین چگونه بعضى را (در دنیا بخاطر تلاششان) بر بعضى دیگر برترى بخشیدهایم درجات آخرت و برتریهایش، از این هم بیشتر است! (21)
آیات 17 تا 21 سوره اسراء
