کادوی تولد

سلام
نمیدونم آیا این طبیعیه که توی این سن! در صبح روز تولدم تا این حد خوشحال باشم از "متولد شدن" یا نه!
حالم خوبه . و از این بابت خیلی خیلی خدا رو شکر میکنم.
امروز حس میکنم ملکه ی عالم هستم! مثل یک ستاره، با یه انفجار خیره کننده، به دنیا آمده ام. و امروز روز، روزِ منه. و من هرچی بگم باید بشه و هرچی بخوام باید فراهم بشه!
مدت زیادیه که عادت دارم که توی روز تولدم از خدا کادوی تولد بخوام...
صبح بعد از نماز، همونطور که روی سجاده نشسته بودم و داشتم به اینکه کادو چی میخوام، دچار چنان حال خوبی شدم که اشکهام جاری شد...
فکر کردم، خب اصولا ما نمیگیم که کادو چی میخواییم. هرکی به میزان شناختش از ما، حد نسبت ش ، و میزان تمکّن مالی ش ، و شرایط عمومی ش (مثل اینکه بتونه خودش خرید کنه یا نه، بتونه جای دور بره یا نه، بتونه چیزهای سنگین بخره یا نه ، اصلا خوش سلیقه باشه یا نه و....) برای آدم کادو میاره و معمولا یه جورایی یورپرایزت میکنه با کادو ش... یه چیز دیگه هم که مهمه اینه که: کادو دادن به تأخیر نیفته. شب تولد یا روز تولد داده بشه و وعده ی آینده داده نشه!
خب... حالا کسی که من ازش کادو میخوام اسمش " خدا" ست....
حالا یکی بیاد جواب شرایط بالا رو درباره ی "خدا" بده.
هیچی دیگه...
سکوت و اشک.......

خدایا، دوستت دارم...