کلاس ویژه انسانی
سلام
امروز دورهمی با همکلاسی های دبیرستان بود.
بعد از 17 سال...
البته چندتا از بچه ها رو توی این سالها بارها دیده بودم اما چندتایی جدید هم به جمع اضافه شده اند و یکی یکی داریم کل کلاس رو پیدا میکنیم و به گروه اضافه میکنیم.
یه حس خوب دارم از اینکه دوستانی که چهارسال همه ی زندگی مون با هم گذشت رو دوباره در کنار هم دارم.
اینکه بعد سالها همه چقدر عوض شده و نشده ایم.
اینکه همه با شوهر و بچه، همچنان وقت شوخی و بازی همون دخترکهای شلوغ و شیطون میشن...
اینکه، کاش مدیر میدونست که نتیجه ی اونهمه سختگیری های احمقانه، شده این دخترها. ( و البته فکر کنم قبلا درمورد یه گروه دیگه که شاگردان همون دبیرستان بودند اما چند سال قبل و من معلمشون بودم ، هم توی یه پست نوشته باشم. که چه اوضاع و احوالی دارند این ایام...)
اینکه چقدر دغدغه های من باهاشون متفاوت شده.
اینکه...
اما به هر حال و کلا، خوشحالم و شاکر از داشتنشون
- ۹۶/۰۷/۲۰